To szósty na liście największych głazów na Litwie i trzeci pod względem wysokości. Jego wymiary to: 7,1 m długości x 4,7 m szerokości x 4,0 m wysokości. Obwód maksymalny to 16,9 m. Większość olbrzyma jest widoczna na powierzchni ziemi. Na szczycie polodowcowego głazu znajduje się zagłębienie, w którym po opadach utrzymuje się woda. Od 1964 r. chroniony jako pomnik przyrody i zabytek archeologiczny. Uważa się, że w dawnych czasach głaz służył za ołtarz w obrzędach religijnych. XVIII-wieczne dokumenty kościoła wisztynieckiego określają go jako Kamień św. Trójcy. Niemcy próbowali wysadzić kamień i użyć materiał do celów budowlanych – stąd nawiercona w głazie seria otworów. Kamień, mimo tych prób, pozostał prawie nienaruszony – odpadł jedynie niewielki fragment.
Jak można przypuszczać, z głazem wiążą się liczne legendy. Między innymi dobrze znana opowieść o diable, co to chciał zniszczyć kościół. Ale nie zdążył zanim zapiał kogut i upuścił głaz nieopodal Wisztyńca. Że w okolicy było więcej kamieni, zaznaczył ten właściwy odciskając w nim swoją łapę, aby móc łatwo odnaleźć go i dokończyć dzieła. Szczęśliwie diabeł zajął się innymi ważnymi sprawami i zapomniał o wisztynieckim kościele.
Głaz łatwo odnaleźć przy drodze z Wisztyńca do Kibarty, niecałe 2 kilometry na północ od centrum Wisztyńca. Z tyłu kamienia umieszczono drewnianą drabinę ułatwiającą dotarcie na jego szczyt.
Pewnie mało kto wie, że w województwie pomorskim znajduje się głaz narzutowy większy od opisanego tu litewskiego. Pogański (lub Stojący) Kamień ma obwód 22,6 m, wysokość 3,7 m i spoczywa w lesie w pobliżu Krokowej. (Źródło: http://ow_chelm.pttk.pl)
Lista największych głazów na Litwie: https://lt.wikipedia.org
ładowanie mapy - proszę czekać...
